niedziela, 1 września 2013

Nowa interpretacja - Muzeum Historii Żydów Polskich



Jednym z najnowszych obiektów na mapie Warszawy jest Muzeum Historii Żydów Polskich, powstałe na Muranowie, w sercu dawnej żydowskiej dzielnicy. Jego projektantem jest fiński architekt Rainer Mahlamäki z biura projektowego Lahdelma & Mahlamäki Architects. Budynek otwarty został dla publiczności 20 kwietnia 2013 roku, z okazji 70. rocznicy powstania w getcie warszawskim. Wiodącym tematem wystawy głównej, która zostanie zaprezentowana na początku 2014 roku będzie 1000 lat historii Żydów polskich, ma opowiadać o tym, jak splatała się z polską historią, jak dwie kultury wzajemnie na siebie oddziaływały i wzbogacały.

Muzeum zostało zaprojektowane na planie kwadratu w postaci sześcianu. Cała fasada muzeum wykonana została ze szkła. Zewnętrzna część zbudowana jest ze szklanych paneli i miedzianej siatki. Część wewnętrzna jest betonowa. Kluczowym elementem architektury budynku jest przecinająca go gigantyczna szczelina, która otwiera się wielkimi oknami na otoczenie. Ma kolor piaskowy. Może ona nawiązywać do różnych rzeczy, jak mówi Mahlamäki: do rozstępujących się przed Żydami wód morza Czerwonego, rozproszenia diaspory żydowskiej po świecie, czy też do tysiąca lat istnienia Żydów w Polsce, przerwanego zagładą.

Budynek ten to przestrzeń, światło, naturalne materiały, dbałość o detal. Budynek zaprojektowany jest z myślą o człowieku i jego wygodzie. Oprócz monumentalnego holu z krzywoliniowymi ścianami, dominuje prostota. Jedną z cech budynku jest efekt stereoskopii – zależnie od kierunku światła i cieni wewnętrzna struktura jest częściowo widoczna przez zewnętrzną elewację. Zróżnicowane powierzchnie dają wrażenie głębi. Powierzchnia całkowita obiektu to 18 300 m2, a jego kubatura 123 000 m3. Większą część powierzchni muzeum zajmie wystawa główna, a w pozostałej części znajda się wystawy czasowe, sala wielofunkcyjna – audytoryjna, kinowa i koncertowa, a także projekcyjna i warsztatowa.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz