wtorek, 26 sierpnia 2014

Centrum Olimpijskie



Ci, którzy codziennie w popołudniowym szczycie wracają do domu Wybrzeżem Gdyńskim w stronę Łomianek i Legionowa, mają szansę mijać jeden z ciekawszych architektonicznie budynków stolicy, a mianowicie Centrum Olimpijskie. Forma przestrzenna tego budynku wypełniona jest symboliką - szyb windowy symbolizuje znicz olimpijski, dach to odwołanie do zadaszenia trybun stadionu, a eliptyczny rzut obiektu nawiązuje do kształtu stadionu. Ciekawe są także zestawienia materiałowe, m.in. zastosowanie szklenia w elewacji, i kolorystyczne oraz dbałość o detal.

Siedziba Polskiego Komitetu Olimpijskiego położona jest w zielonym pasie pomiędzy nabrzeżem Wisły a Wisłostradą, w niedalekim sąsiedztwie Cytadeli Warszawskiej i Kępy Potockiej. Gmach, liczący sześć kondygnacji cechuje się dynamiką, przekazując ekspresję  sił i ducha sportowej rywalizacji. Zastosowanie szkła w elewacji oraz podcięty cokół nadaje budynkowi lekkości. Nad wejściem głównym szklana ściana została przykryta ścianą granitową, w której umieszczono grafikę kołowego symbolu olimpijskiego. Na ścianę z oknami nałożona jest ażurowa powłoka z pomostami technologicznymi oraz elementami ochrony przeciwsłonecznej.  Stalowe rurki chronią budynek przed przegrzewaniem się, redukując dostęp promieni słonecznych do wnętrza. Dzięki ażurowej powłoce, przy silnej operacji słonecznej, elewacja budynku zostaje uplastyczniona, zyskując trzeci wymiar.

Budynek otoczony jest terenami zielonymi, głównie w postaci trawników. Przed wejściem do budynku umieszczona została w niecce fontanny rzeźba Igora Mitoraja "Ikar uskrzydlony". W dalszej odległości od budynku, znalazły swoje miejsce także inne rzeźby przedstawiające niektóre z dyscyplin sportowych, m.in. kolarstwo (rzeźba "Kolarze" Bronisława Chromego) oraz pływanie (rzeźba "Crawl" Jerzego Bandury).


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz